Przedświąteczna hospitalizacja ciążowa

   Moja chwilowo nieobecność, na moim i na Waszych blogach, nie była związana z zaciętymi przygotowaniami do świąt. Niestety. W czwartek rano wybrałam się na spacer, całe szczęście z koleżanką. Od samego rana czułam się trochę słabiej, ale tłumaczyłam, że jest niskie ciśnienie, bo faktycznie było. Pomyślałam, że spacer świetnie mi zrobi. Okazało się odwrotnie, szybko poczułam się jeszcze gorzej i kiedy już miałam wracać do domu nagle się pogorszyło. Zawroty głowy, duszności, drętwiejące dłonie, w końcu wymioty. Ledwo doszłam z pomagającą mi koleżanką do przychodni, pod której nosem właśnie byłyśmy. Trochę niechętnie, ale przyjęto mnie na badania: EKG, cukier i ciśnienie. Wszystko w normie, ale internista zalecił wizytę u kardiologa oraz poinformowanie lekarza prowadzącego. Wróciłam do domu. Prowadzący zagranicą, odesłał mnie do "mojego" szpitala i polecił do kogo mam się udać. W międzyczasie zadzwoniła moja mama(lekarz), że już rozmawiała z lekarzami z CZMP, mam przyjeżdżać na badania. Jak się okazało nie na same badania a na kilkudniowy pobyt. 

   Od czwartku wieczora do dzisiaj, spędziłam czas na oddziale położniczym. Badania krwi, moczu, kardiologiczne, ginekologiczne, codziennie KTG, ciśnienie. Ostatecznie nic mi nie jest, ale muszę odpoczywać (kolejny raz słyszę to zalecenie:>), dużo pić i unikać pozycji pionowej. 

   Mam wrażenie, że jak na omdlenie, które zdarzają się nierzadko w ciąży, to chyba trochę za długo tam siedziałam. Ale jak to mówią "lepiej dmuchać na zimne..." ;)

   Powoli wracam do rzeczywistości. Niefart, że akurat przed świętami to się wydarzyło, ale trudno. Sprzątanie odpada, niestety kilku prezentów mi jeszcze brakuje, a szanse na wyjście z domu do jutra wieczora są nikłe. Cały czas kręci mi się w głowie, choć podejrzewam, że to z powodu zbyt długiego leżenia przez ostatnie kilka dni...;)