Mleczne wojny

   Kamienie idą w ruch, a właściwie podskakują klawiatury pod roztrzęsionymi dłońmi matek. Jest ostro, są wyzwiska, oskarżenia i wykrzykniki. Dwa fronty, a po każdej stronie podburzone zawodniczki zawzięcie trzymające swojej racji. Pot z czoła. Zakładają fora, grupy, dyskusje... a o co im właściwie chodzi? O mleko! To mleko niezgody!

   Laktaterror. Tylko ja się pytam; czyj jest ten terror... Bo właściwie to sprawa bardziej złożona. Otóż oczom swym nie wierzę, kiedy czytam jak to matki matkom potrafią być wrogiem. Zawsze wydawało mi się, że tu więcej jest wspólnego, niż tego co dzieli. Ale przekonałam się, że nie. 

   Po jednej stronie barykady matki piersią karmiące, czyli te do których grona niezmiernie (ponad wszystko niezmiernie!) chcę dołączyć i mocno wierzę, że jeszcze mi się to uda. Nie można im zarzucić ściemniactwa, bo prawdą jest, że najzdrowszym i najlepszym pokarmem dla maluszka jest mleko matki. W wersji prosto z cyca albo z butelki, jeżeli nie można inaczej. Chociaż koncerny mleko twórcze chcą nam wmówić, że wystarczy 6 miesięcy do spełnienia mlecznego obowiązku, owe matki wybierają długie karmienie, często towarzyszy temu bardzo świadome wprowadzanie następnych pokarmów. Z całą tą piersio-teorią kompletnie się zgadzam i podpisuję rękoma a nawet stopami się podpiszę. Ale...

   Po drugiej stronie barykady są matki butelkowe (MM), które z różnych przyczyn nie są w stanie  karmić piersią. Na marginesie: słyszałam również o matkach którym po prostu nie chciało się karmić piersią, bo "dieta karmiącej" albo "obwisłe piersi". Czasami problem pojawił się już na samym początku a z powodu braku fachowej pomocy, np. w szpitalu czy od położnej, nie poradziły sobie z tym tematem. 

   

   Nie oceniam, bo jak życie mi pokazało, nie ma tak, że chcieć to móc. Kochane, gdyby tak pięknie to działało to ja bym już od dawna nie pamiętała jak butelka wygląda. Uwierzcie mi, że robię wszystko co tylko w mojej mocy żeby przestawić Ignaśka na naturalne karmienie ale idzie nam cholernie mozolnie, końca nie widać i w zasadzie, ciężko mi ocenić czy nam się uda. Wierzę, jasne, tli się we mnie nadzieja, w przeciwnym razie rzuciłabym tą szarpaninę w kąt i narobiła większego zapasu mieszanki. Ale ja ciągle tkwię gdzieś pomiędzy, chcę żeby jadł z piersi ale nie przeskoczę tego i muszę podawać mu MM. [Jeżeli ktoś uważa inaczej, że obyłoby się to przestawiania bez MM, zapraszam do dyskusji mailowej;)]

   Z jeden strony myślę sobie, że łatwo jest krytykować karmienie MM, kobietom które nie miały wielkich problemów z przystawieniem dziecka (bo z opowieści zakładam, że te mniejsze zawsze gdzieś się tam przyplątują). Bo jak tu nie karmić piersią skoro dziecko samo rzuca się łapczywie na pierś a mleka jak w cysternie..? A z drugiej strony, wydaje się czasami, że matki (butelkowe) też za mało walczą o to karmienie spoczywając na laurach bo przecież tyle dzieci dostaje MM i nic im nie jest. Sądzę, że przysłowiowa wina, czy właściwie racja, leży gdzieś pośrodku. W czasach gdzie dostęp do wiedzy nt. właściwego żywienia niemowląt i dzieci jest nieograniczony, chyba oczywiste co jest najlepsze i najzdrowsze. Powody dla których matki karmią tak czy inaczej są różne, nie zawsze wynikające z ich chęci. Ważne jest, żeby się wspierać a nie obrzucać jadem. Po to mamy ten cały internet żeby szukać i udzielać wsparcia, co nie ;) ?

   Ważne, żeby robić to co uważamy za słuszne bo wtedy nie czujemy się winne i nie szukamy usprawiedliwienia czy akceptacji. Po co to szukanie zaczepki u tych drugich? Nie kumam. Bo ja Wam powiem co robicie źle! A mnie lekarz powiedział że to wcale tak nie jest! A moje dziecko to...

   Apeluję! Tak jak mnie matka powtarzała, tak ja jako matka też Wam teraz powiem: bądź mądrzejsza. Naprawdę, teksty które czytam na forach, blogach, portalach czy grupach fejsbukowych, kompletnie do niczego nie prowadzą. To tylko sztucznie napędzana... mleczna wojna.