Pani, no i co z tym karmieniem?

    A no, to, że nie odpuszczam i dalej próbuję przestawiać Ignasia na pierś. Może trochę, a nawet bardzo, naiwnie ale jednak... Słyszałam już dziesiątki razy, że teraz to i tak nic z tego nie wyjdzie, bo już jest za duży. Słyszałam również, że jeżeli nie wyrzucę butelki w tej właśnie minucie do kosza, to też nic z tego nie będzie. A ja brnę w to dalej! ;) Co więcej, już bez nadziei, nie analizując procentowej szansy na sukces. Po prostu robię to i będę robić jak długo mam pokarm, bo każdy łyk który Ignaś wypije - liczy się!

   Wiatru w żagle dodało mi wsparcie Magdy Karpieni, znanej z artykułów na Dziecisawazne.pl, ta liderka międzynarodowej fundacji La Leche Ligue, jest również z Łodzi, więc miałam okazję osobiście się spotkać (i dalej zamierzam na spotkaniach LLL!). Moje dotychczasowe doświadczenie z doradczyniami laktacyjnymi to był pikuś i teraz widzę, jak ograniczone manewry proponowały. Skupiamy się teraz na bliskości, kontakcie, nie tylko na technice. Teraz to przestawianie na pierś o jakim nie miałam pojęcia.
   O ile przez długi czas było bez większych zmian, o tyle w ostatnich dniach dopadł nas kryzys, a nawet dwa... :/ Zaczęło się od tego że Ignacy z karmienia na karmienie przestał współpracować, ale tak na maksa. Nie było mowy, żeby nawet na chwileczkę possał. Jak tylko wyjmowałam pierś, wpadał w szał, odwracał główkę, odpychał się rączkami, krzyczał i ostatecznie płakał. Za winnego sytuację obarczam skok rozwojowy. Zrobiło się całkiem poważnie, bo ten stan trwał prawie 3 doby, aż w końcu przystawił się coraz częściej i zaczął znowu ssać przed każdym karmieniem. Przez te kilka dni ratowałam laktację laktatorem i byłam spokojna, że pokarmu jest tyle co zawsze. Nie spodziewałam się, że sygnał do mózgu dotrze z opóźnionym zapłonem... Po kolejnych 2-3 dniach ilość mleka drastycznie spadła. Piersi są miękkie, od porodu nie pamiętam, żeby były miękkie poza chwilą zaraz po karmieniu, a teraz są takie cały czas. Nawet ręczne odciągnięcie skutkuje kilkoma kroplami, nie nadążają z napełnieniem co karmienie. Masakra.
   Teraz to już kompletnie nie wiem co o tym myśleć, ale tak jak napisałam na początku, staram się nie analizować. Robię wszystko co mogę, dopóki jest mleko, nawet troszeczkę to jest nadzieja.
   Za radą Magdy, spróbuję rozkręcić laktację z SNS. Myślę o tym jak o ostatniej desce ratunku, ale może są jeszcze inne sposoby o których nie słyszałam.
   Gramy dalej...