Trudna sprawa laktacji

   Naiwnie wyobrażałam sobie, że moja przygoda z laktacją będzie łatwa i przyjemna, mleko będzie mi ściekać po kolanach, a dziecko będzie ssało co najmniej rok. Cóż za wyidealizowana wizja! Dlaczego nie przyszło mi do głowy, że to nie taka prosta sprawa skoro tak wiele osób ma z tym problem?

   Zacznę od tego, że Ignaś z powodu CC nie został od razu przystawiony do piersi. Ba! Dostawiłam go dopiero w trzeciej dobie (powodem był jego słaby stan i inkubator). Mniej więcej dopiero wtedy, ogarnęłam się, że pora najwyższa zająć się tą laktacją i szybko wypożyczyliśmy laktator żeby ją pobudzić. Po kilku dniach mieliśmy swój (Medela Mini) i Ignaś zaczął jeść moje mleko z butelki. W międzyczasie, tak do 3/4 doby dostawał pokarm tylko sondą, padła wtedy opinia że Mały nie ma wykształconego odruchu ssania, przez co przedłuży się jego pobyt w szpitalu. Kolejne dni przynosiły próby karmienia go butelką, w 3 i 4 dobie przystawiłam go do piersi, nawet sensownie ciągnął. Piątego dnia położna powiedziała, żeby na razie odpuściła piersi bo on się nie najada, więc będą go dokarmiać sondą, i tym sposobem przedłuży się jego pobyt. Mieliśmy postawić na szybką naukę jedzenia z butelki, żebyśmy mogli wrócić do domu. Minęły kolejne 3-4 dni, podczas rozmowy z jego lekarką prowadzącą, bardzo miłą dr Sobolewską z CZMP, pani doktor była bardzo zaskoczona, że ktoś mi polecił takie zachowanie i żeby koniecznie wracać do prób z piersią. Miało to być bardziej terapeutyczne, dla mnie i dla Ignasia, a podstawą karmienia dalej była butelka. 

   Niestety, tym razem już nie szło tak łatwo jak w 3 dobie:/ Ignaś, chyba, przyzwyczajony już nieco do smoczka nie miał najmniejszej ochoty bawić się z cyckiem. Podczas tego ponownego przystawiania, któregoś razu trafiłam na jakąś narwaną położną, która zrobiła mi awanturę, pytają co ja wyprawiam i czy chcę dziecko zagłodzić. Więc znowu Ignacy miał przerwę w dostawie i samą butelkę. 

   Od powrotu do domu codziennie kangurujemy i próbuję go przystawiać. Tak jak pisałam, zaczął pić z tego trudniejszego smoczka, ale cyc dalej nie cieszy się powodzeniem...

Całe dnie wiszę na laktatorze, piersi mi mało nie odpadną. Karmię laktator i dziecko, przy tym pierwszym spędzam ok 3-4 godzin dziennie (przy dziecku nie liczę)! Najgorsze są noce...

   Zastanawiam się czy nie używać kapturków laktacyjnych, nawet mam komplet Canpolu. Ale jak je założyłam okazało się, że moje brodawki są zbyt płaskie, wchodzą na 1/3 głębokości... :(

   Dopadł mnie kryzys i nie wiem ile jeszcze tak wytrzymam. Mamy plan działania od doradczyni lakatacyjnej, ale ja nie widzę chwilowo żadnych zmian, oprócz zmiany smoczka. Wiem, że takie przestawianie ze smoczka na pierś może trwać miesiąc, dwa, cztery albo wcale się nie udać. Jutro zamierzam skontaktować się z doradczynią, potrzeba mi jej wsparcia.

   Już sama nie wiem, co robić. To znaczy wiem co mi radzi pani, ale kiedy nie widać progresu... same wiecie. Chwilowo daję sobie czas do daty planowanego porodu, czyli jeszcze miesiąc. Jeżeli przez ten czas nie zmieni się kompletnie nic w tej kwestii, obawiam się, że nie będę miała sił na dalszą walkę... :(

   Dziękuję za Wasze miłe słowa i wsparcie, to bardzo pokrzepiające. Czytam na blogach o podobnych historiach, ale tak wiele kończy się fiaskiem... :(